Głównym zadaniem fizjoterapeuty jest przeprowadzanie zabiegów rehabilitacyjnych mających na celu poprawienie kondycji psychofizycznej chorego, walkę z ograniczeniami ruchowymi oraz bólem. Osoby wykonujące pracę fizjoterapeuty powinny być zatem wrażliwe na potrzeby kuracjuszy, cechować się sporą empatią, cierpliwością, optymizmem, być odporne na stres.
Zawód wymaga długotrwałego przygotowania, tj.:
– ukończenia studiów wyższych,
– odbycia stażu zawodowego,
– ciągłego dokształcanie (udział w specjalistycznych kursach, śledzenie informacji prasowych, literatury fachowej).
Dobry fizjoterapeuta efektywnie poprawia stan zdrowia pacjentów, pomaga powrócić do aktywności fizycznej, podnosić jakość życia. Dlatego musi posiadać szeroką wiedzę w zakresie medycyny i anatomii. Istotna jest także sprawność fizyczna i manualna.
Praca fizjoterapeuty najczęściej wykonywana jest w pomieszczeniach zamkniętych (pływalnia, pokój masażu, sala ćwiczeń, mieszkanie lub dom pacjenta) od wczesnych godzin porannych do późnych godzin wieczornych, również w weekendy.
Wśród czynników zagrażających na stanowisku fizjoterapeuty należy wymienić:
Przeciążenie jakościowe pracą:
– wymagane stałe podnoszenie kwalifikacji,
– praca wykonywana od wczesnych do późnych godzin,
– odpowiedzialność za innych ludzi,
– odpowiedzialność materialna,
– poważne konsekwencje błędu,
– konieczność zachowywania ciągłej czujności,
– stały kontakt z osobami chorymi (często bardzo poważnie).
Przeciążenie ilościowe pracą:
– duża ilość pacjentów,
– szybkie tempo pracy,
– duży wysiłek fizyczny,
– konieczność pracy w nadgodzinach,
– dyspozycyjność.
Kontakt fizyczny:
– styczność z ciałem chorych,
– brak higieny osobistej pacjentów,
– niezachowana odpowiednia czystość garderoby.
Stres:
– konflikty zawodowe (niezadowalające relacje z przełożonymi i współpracownikami),
– przemoc fizyczna i psychiczna,
– niezadowolenie kuracjuszy,
– brak równowagi między życiem zawodowym a prywatnym,
– brak satysfakcji z dotychczasowego przebiegu kariery,
– ograniczone możliwości dalszego rozwoju zawodowego,
– niesatysfakcjonujące wynagrodzenie.
Brak wpływu na warunki pracy:
– hałas,
– nieodpowiednie warunki sanitarne miejsc pracy,
– niespełnione normy dotyczące temperatury, wilgotności, jakości powietrza,
– brak inwestycji,
– błędna organizacja pracy,
– nieprzestrzeganie czasu wykonywania pracy,
– niewłaściwe dopasowanie materialnego otoczenia pracy np. sprzętu,
– brak wpływu na decyzje w organizacji.
Możliwe skutki zagrożeń:
W zależności od czas ekspozycji na czynniki zagrażające, odporności rehabilitanta, zdolności regeneracyjnych, mogą wystąpić problemy zdrowotne objawiające się: bólami głowy, bezsennością, chorobami układu krążenia, pokarmowego, mięśniowo – szkieletowego. Długotrwały stres przyczynia się do rozwoju nerwic, depresji, nadużywania alkoholu, chorób skóry, chorób autoimmunologicznych.
Środki ochrony przed zagrożeniami:
Bardzo ważny jest właściwy dobór personelu, tj. ilość osób z odpowiednimi kwalifikacjami i umiejętnościami. Istotne jest przestrzeganie czasu pracy, umożliwianie korzystania z przerw w pracy, urlopów. Niedopuszczalne jest wyrażenie zgody na pracę dla osób bez szkoleń bhp i aktualnych badań lekarskich. Wskazane jest organizowanie specjalistycznych szkoleń dla fizjoterapeutów w zakresie radzenia sobie ze stresem, asertywności. Należy także umożliwiać i wspierać rozwój zawodowy zatrudnionych. Podczas ustalania składu osobowego zmian warto brać pod uwagę zdanie personelu. Zalecane jest przyjmowanie sugestii pracowników dotyczących warunków pracy, ponieważ kształtują one postawy i zachowania pracowników i wpływają na aktywność zawodową.